scheppingskracht
Onderstaande woorden bevatten grote wijsheid en symboliseren de betekenis van het licht, de ‘Goddelijke Vonk’ die ieder van ons in het innerlijk draagt. De innerlijke leiding die ons liefdevol aanspoort de hemel op Aarde voor onszelf te creëren. Wij zijn als het ware allemaal een beetje Schepper en in staat ons leven te creëren. Alles staat of valt met de keuzes die we maken in het leven. En bedenk daarbij, dat geen keuze maken ook een keuze is.
De Oudsten, betrokken bij de Schepping, beraadslaagden over de vraag waar ze de Scheppingskracht van het Universum zouden verbergen. Er was immers al eerder onenigheid ontstaan onder de Godenhelpers over wie met welk deel van de Scheppingskracht mocht creëren. En die jaloezie had tot een breuk van het Woord van Schepping en tot ongekende problemen in het Universum geleid, waarbij donker, grijs en licht van elkaar werden gescheiden. En de Oudsten wisten ook dat er altijd wezens zouden zijn, die deze Scheppingskracht wilden bezitten. Om nu te voorkomen dat de bewoners van het Universum deze Scheppingskracht zouden vinden en in hun onwetendheid zouden vernietigen, zochten de Oudsten naar een mogelijkheid en plek om deze te verbergen. Ze kwamen al snel tot de conclusie dat de planeet Aarde de perfecte plek zou zijn, daar deze planeet tijdens de breuk van het Scheppingswoord niet was opgedeeld en in essentie nog in tact was.
Eén van de Oudsten stelde voor de Scheppingskracht te verstoppen in de hoogste berg op Aarde. Maar de Oudsten kwamen al snel tot het inzicht dat de mensen, eveneens bewoners van het Universum, ambitieus genoeg waren om tot in de hemel te willen reiken en dus ook de hoogste bergtoppen te beklimmen om daar te zoeken.
Een tweede Oudste stelde voor de Scheppingskracht te verbergen op de bodem van de oceaan. En weer kwamen ze gezamenlijk tot de conclusie dat de Scheppingskracht ook daar niet veilig zou zijn. Nieuwsgierigheid zou maken dat de mens tot in het diepste van de oceaan zou weten door te dringen om het leven daar te doorgronden en dus ook daar te zoeken.
Een derde Oudste stelde voor om de Scheppingskracht in het midden van de Aarde te verbergen. Ze wikten en wogen dit voorstel om opnieuw tot de conclusie te komen dat op een dag de mens ook de schatten van de Aarde zou ontdekken en dus was de Scheppingskracht ook daar niet veilig.
Na enige tijd liet de meest wijze Oudste van zich horen. “Ik weet wat we moeten doen”, zei deze. “We verbergen de Scheppingskracht in het innerlijk in alles dat leeft, zodat alles en iedereen altijd met elkaar verbonden zal zijn en eenieder een stukje van de kracht bezit.” De Oudsten waren vol verrukking over dit lumineuze voorstel. Zo zou immers de Scheppingskracht voor iedereen beschikbaar zijn, die er serieus naar op zoek zou gaan. Iedereen die daadwerkelijk de verantwoordelijkheid zou nemen voor het eigen leven en in het eigen innerlijk op zoek zou gaan, zou die Scheppingskracht kunnen vinden en voor het eigen leven kunnen gebruiken. Zodra een zekere innerlijke balans was bereikt en men deze kracht wist te waarderen, te vertrouwen en te koesteren, zou de kracht zich als vanzelf openbaren. Het hebben van een open hart, vertrouwen, zuiverheid, overgave en dankbaarheid zouden een belangrijke sleutel vormen om toegang te krijgen tot de Scheppingskracht. En eenieder zou op deze wijze ook de weg naar huis kunnen vinden, de ware oorsprong.
Eén van de Oudsten stelde voor de Scheppingskracht te verstoppen in de hoogste berg op Aarde. Maar de Oudsten kwamen al snel tot het inzicht dat de mensen, eveneens bewoners van het Universum, ambitieus genoeg waren om tot in de hemel te willen reiken en dus ook de hoogste bergtoppen te beklimmen om daar te zoeken.
Een tweede Oudste stelde voor de Scheppingskracht te verbergen op de bodem van de oceaan. En weer kwamen ze gezamenlijk tot de conclusie dat de Scheppingskracht ook daar niet veilig zou zijn. Nieuwsgierigheid zou maken dat de mens tot in het diepste van de oceaan zou weten door te dringen om het leven daar te doorgronden en dus ook daar te zoeken.
Een derde Oudste stelde voor om de Scheppingskracht in het midden van de Aarde te verbergen. Ze wikten en wogen dit voorstel om opnieuw tot de conclusie te komen dat op een dag de mens ook de schatten van de Aarde zou ontdekken en dus was de Scheppingskracht ook daar niet veilig.
Na enige tijd liet de meest wijze Oudste van zich horen. “Ik weet wat we moeten doen”, zei deze. “We verbergen de Scheppingskracht in het innerlijk in alles dat leeft, zodat alles en iedereen altijd met elkaar verbonden zal zijn en eenieder een stukje van de kracht bezit.” De Oudsten waren vol verrukking over dit lumineuze voorstel. Zo zou immers de Scheppingskracht voor iedereen beschikbaar zijn, die er serieus naar op zoek zou gaan. Iedereen die daadwerkelijk de verantwoordelijkheid zou nemen voor het eigen leven en in het eigen innerlijk op zoek zou gaan, zou die Scheppingskracht kunnen vinden en voor het eigen leven kunnen gebruiken. Zodra een zekere innerlijke balans was bereikt en men deze kracht wist te waarderen, te vertrouwen en te koesteren, zou de kracht zich als vanzelf openbaren. Het hebben van een open hart, vertrouwen, zuiverheid, overgave en dankbaarheid zouden een belangrijke sleutel vormen om toegang te krijgen tot de Scheppingskracht. En eenieder zou op deze wijze ook de weg naar huis kunnen vinden, de ware oorsprong.
De Scheppingskracht is het Scheppingslicht van onvoorwaardelijke liefde dat ons iedere dag weer met kracht vult en ons aanspoort op zoek te gaan naar onze oorsprong. Wanneer we het uit ons diepste innerlijk naar buiten weten te halen en deze innerlijke schoonheid en zuiverheid uit gaan stralen, is het in staat vanuit liefde en licht ons aardse bestaan de verrijken en ons leven met een gouden randje te kleuren.
