hoe word je een engel
en hoe krijg je vleugels?
Channie Centara schrijft in haar Engelen Dagboek over hoe men een engel wordt en hoe je vleugels krijgt. Ja, het is dus echt mogelijk een engel te worden. Je kunt die engelentitel en de engelenvleugels verdienen. Alle universele wezens kunnen immers groeien en zich ontwikkelen tot engelen, ook wij mensen. Dit is een ontwikkelingsweg van duizenden en duizenden levensjaren met daarin verschillende ontwikkelingsfasen. Je opwerken tot aartsengel kan echter niet. Een aartsengel word je alleen via geboorte vanuit aartsengelenouders. De aartsengelen hebben hun kwaliteit en vleugels ontvangen van het Allerhoogste en deze worden alleen doorgegeven via erfenis binnen de hoogste engelenposities.
Een engel zijn
“Men wordt pas daadwerkelijk een engel door de Schepper van het Universum te dienen. Door de kleur te volgen die hier heerst. Door je aan het Woord van God te houden. Door in het Licht te staan, door en door het Licht”, aldus Channie Centara.
Een engel zijn, betekent o.a. dat je werkt met je vleugels, je hartlicht en zorgzaamheid, maar ook dat je met je gedachten creëert. Dat je aanraakt, beschermt en anderen helpt in alle werelden, dimensies, niveaus en lagen van bestaan. Dat je stralen van jezelf geeft en dat je alles opoffert om iets te bouwen dat goed en Licht is. Dat je de Hoop voedt en dat je de mensen leert de drie belangrijkste woorden te zien: vertrouwen, geloof en dankbaarheid.
Een engel zijn
“Men wordt pas daadwerkelijk een engel door de Schepper van het Universum te dienen. Door de kleur te volgen die hier heerst. Door je aan het Woord van God te houden. Door in het Licht te staan, door en door het Licht”, aldus Channie Centara.
Een engel zijn, betekent o.a. dat je werkt met je vleugels, je hartlicht en zorgzaamheid, maar ook dat je met je gedachten creëert. Dat je aanraakt, beschermt en anderen helpt in alle werelden, dimensies, niveaus en lagen van bestaan. Dat je stralen van jezelf geeft en dat je alles opoffert om iets te bouwen dat goed en Licht is. Dat je de Hoop voedt en dat je de mensen leert de drie belangrijkste woorden te zien: vertrouwen, geloof en dankbaarheid.
Engelenvleugels
Er bestaan ontelbare engelenrassen, met even zovele vleugels. Engelenvleugels kun je tijdelijk ontvangen of voor eeuwig en kunnen fysiek of etherisch zijn. Dit echter alleen als men vanuit het hart de waardigheid bezit de vleugels te dragen. Ook een bepaald heilig woord en speciale gedachten van een bepaald soort engelen kunnen etherische vleugels creëren. Gewoonlijk ontvang je engelenvleugels via de reïncarnatiecyclus, ongeacht tot welk ras je behoort. Als onze mensenziel bijvoorbeeld alle reïncarnatiecyclussen van het mens-zijn heeft doorlopen, krijgt de ziel als een van de keuzes voor verdere zielegroei een ontwikkelingstraject tot engel aangereikt, waar men al dan niet op in kan gaan. Onze ziel heeft immers vrije keuze.
Alle engelen en hun vleugels zijn verschillend. Dit betekent dat wezens van diverse rassen in het universum en verschillende engelen in het Al vleugels in uiteenlopende vormen en kleuren dragen. Ook tijdelijke vleugels verschillen van persoon tot persoon. Fysieke vleugels zijn er in vele variaties, zowel qua vorm als kleur, maar ook het materiaal waarvan ze zijn gemaakt kan heel divers zijn. De meeste vleugels doen denken aan veren, maar er zijn ook vleugels die een harenkleed of vacht hebben. Er zijn ook engelen met oneindige vleugels. Deze engelen zijn in staat hun vleugels grenzeloos uit te strekken in het universum. Ook de bevestiging van de vleugels kan verschillen. De vleugels kunnen fysiek vastzitten aan wat wij het skelet noemen, maar kunnen ook een meer spirituele bevestiging hebben.
Engelenvleugels kunnen bewegen als een zacht schitterend schijnsel in verschillende kleuren of als een metaal fonkelende glinstering. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, gebruiken engelen hun vleugels veelal niet om te vliegen of te zweven, maar nemen ze via de vleugels de goddelijke kracht op en verdeelt men deze op verschillende wijze voor diverse effecten. Een engel echter moet altijd zijn kwaliteit uitstralen om actief te kunnen zijn, en om te kunnen vliegen of zweven. De engelen gebruiken hun vleugels o.a. om ons aan te raken, te omhelzen en healing te geven. Het is een vreugdevolle aanraking; een warme, liefdevolle en lichte omhelzing zoals ik die al menigmaal mocht ervaren.
Als je een krachtige verbinding hebt met het Engelenrijk, en enkelen van ons hebben dat, dan kun je wellicht ook hier op Aarde over je vleugels beschikken. Het zou mooi zijn als jij je de kracht van deze vleugels weer weet te herinneren en deze weer leert te gebruiken. Mocht je nu ontdekken dat je van origine een engel bent en vleugels hebt, dan wil dit nog niet zeggen dat je jouw vleugels ook direct kunt gebruiken. Vleugels dienen namelijk geopend en geactiveerd te worden. Dit gebeurt o.a. bij mensen die UWT Healing 4 volgen, waar het onderdeel van de opleiding uitmaakt. Maar misschien wil jij niet zolang wachten en nu al uitzoeken of jij je nu al bewust mag zijn van je engelenlichaam. Dus ga op ontdekking naar de menselijke engel in jezelf en wellicht krijg je toestemming vanuit de hogere werelden en je engelenzelf om nu al je vleugels te leren sturen, zodat je direct met ze aan de slag kunt als ze eenmaal geopend en geactiveerd zijn.
Zijn je engelenvleugels eenmaal geactiveerd, gebruik dan je vleugels en engelenenergie en biedt troost aan een kind of aan iemand in wanhoop of verdriet. Of gebruik je vleugels tijdens een healing. Raak anderen aan met je vleugels en verspreidt zo de engelenenergie zoals alleen jij dat kunt. En is een omhelzing niet mogelijk, gebruik dan je fantasie en stuur met je gedachtekracht deze engelenenergie naar hen die het nodig hebben. Je kunt de kracht versterken door de engelenenergie te vermengen met de licht- en liefdeskracht vanuit je hart en natuurlijk Universal White Time Healing. Vraag de engelen om je intuïtie te versterken en je te inspireren bij jouw engelenwerk.
"Leef je leven hier op Aarde als de ware Engel die je bent in onopvallendheid."
Het verhaal van de engelenvleugels
Er was eens een klein meisje dat alleen in het park zat. Iedereen liep haar voorbij en niemand schonk aandacht aan haar. Werkelijk niemand stopte om te zien waarom ze er zo verdrietig uitzag. Gekleed in een versleten roze jurk, blootsvoets en vies, zat het meisje daar maar en keek naar de mensen die voorbij liepen. Ze deed geen moeite om met iemand te praten. Nooit kwam er een woord over haar lippen. Veel, heel veel mensen passeerden haar, maar niemand leek haar te zien. Ze leek wel onzichtbaar.
De volgende dag besloot ik uit nieuwsgierigheid terug te gaan naar het park om te zien of het kleine meisje er nog steeds was. En ja, ze zat daar nog steeds, precies op de plek waar ze gisteren zat, en nog steeds met dezelfde droevige blik in haar ogen.
Vandaag moest ik wel zelf het initiatief nemen en dus liep ik naar het kleine meisje. Want zoals we allemaal weten, is een park vol vreemde mensen geen plek voor jonge kinderen om alleen te spelen. Toen ik dichterbij kwam, zag ik dat de achterkant van de jurk van het meisje grotesk gevormd was. Ik dacht dat dat de reden was dat mensen haar voorbij liepen en geen enkele moeite deden om met haar te praten. Misvormingen worden in onze samenleving nog vaak gezien als een zwakte en het aanspreken en helpen van iemand die anders is, is voor velen een brug te ver. Toen ik dichterbij kwam, liet het kleine meisje haar ogen iets zakken om mijn starende blik te ontwijken. Toen ik haar naderde, kon ik de vorm van haar rug duidelijker zien. Ze was grotesk gevormd op een wijze dat wel wat weg had van een bochel. Ik glimlachte om haar te laten weten dat het goed was. Ik was daar alleen maar om te helpen, om te praten.
Ik ging naast haar zitten en zei simpelweg: “Hallo!” Het kleine meisje reageerde geschokt en stamelde, na een lange blik in mijn ogen, eveneens: “Hallo!” Ik glimlachte opnieuw en ze glimlachte verlegen terug. We spraken met elkaar tot de duisternis viel en het park helemaal leeg was. Ik vroeg het meisje waarom ze zo verdrietig was. Het kleine meisje keek me met een droevig gezicht aan en zei: “Omdat ik anders ben.” Ik zei meteen: “Inderdaad, dat ben je!” en glimlachte weer. Het kleine meisje leek nu nog droeviger en zei: “Ik weet het.” “Klein meisje”, zei ik, “je doet me denken aan een engel, lief en onschuldig.” Ze keek me aan en glimlachte, waarna ze langzaam opstond en zei: “Echt waar?” “Ja, je bent als een kleine beschermengel gestuurd om te waken over al die mensen die voorbijlopen.” Ze knikte met haar hoofd en glimlachte. Daarop opende ze de achterkant van haar roze jurk en spreidde haar vleugels uit. En met een twinkeling in haar ogen zei ze: “Ik ben je beschermengel.” Ik was volkomen sprakeloos. “Natuurlijk zag ik dingen, maar … Ze zei: “Voor één keer dacht je aan iemand anders, dan aan jezelf. Mijn werk is hier nu gedaan.”
Ik stond op en zei: “Wacht, waarom stopte niemand om een engel te helpen?” Ze keek me aan, glimlachte en zei: “Jij bent de enige die me kan zien.” En toen was ze weg, mij in verwarring achterlatend. Vanaf dat moment veranderde mijn leven drastisch. Deze ervaring had mijn ogen geopend. Ik besefte niet alleen dat ik nooit alleen was en dat er altijd een engel over me waakt, maar ook dat ieder van ons op zijn eigen manier een engel is.
Vergeet dus niet dat je beschermengel je altijd over je waakt en je bijstaat. En weet je vrienden met je hart op waarde te schatten.
Ik wens dat ook jij op een dag je beschermengel mag ontmoeten.
De volgende dag besloot ik uit nieuwsgierigheid terug te gaan naar het park om te zien of het kleine meisje er nog steeds was. En ja, ze zat daar nog steeds, precies op de plek waar ze gisteren zat, en nog steeds met dezelfde droevige blik in haar ogen.
Vandaag moest ik wel zelf het initiatief nemen en dus liep ik naar het kleine meisje. Want zoals we allemaal weten, is een park vol vreemde mensen geen plek voor jonge kinderen om alleen te spelen. Toen ik dichterbij kwam, zag ik dat de achterkant van de jurk van het meisje grotesk gevormd was. Ik dacht dat dat de reden was dat mensen haar voorbij liepen en geen enkele moeite deden om met haar te praten. Misvormingen worden in onze samenleving nog vaak gezien als een zwakte en het aanspreken en helpen van iemand die anders is, is voor velen een brug te ver. Toen ik dichterbij kwam, liet het kleine meisje haar ogen iets zakken om mijn starende blik te ontwijken. Toen ik haar naderde, kon ik de vorm van haar rug duidelijker zien. Ze was grotesk gevormd op een wijze dat wel wat weg had van een bochel. Ik glimlachte om haar te laten weten dat het goed was. Ik was daar alleen maar om te helpen, om te praten.
Ik ging naast haar zitten en zei simpelweg: “Hallo!” Het kleine meisje reageerde geschokt en stamelde, na een lange blik in mijn ogen, eveneens: “Hallo!” Ik glimlachte opnieuw en ze glimlachte verlegen terug. We spraken met elkaar tot de duisternis viel en het park helemaal leeg was. Ik vroeg het meisje waarom ze zo verdrietig was. Het kleine meisje keek me met een droevig gezicht aan en zei: “Omdat ik anders ben.” Ik zei meteen: “Inderdaad, dat ben je!” en glimlachte weer. Het kleine meisje leek nu nog droeviger en zei: “Ik weet het.” “Klein meisje”, zei ik, “je doet me denken aan een engel, lief en onschuldig.” Ze keek me aan en glimlachte, waarna ze langzaam opstond en zei: “Echt waar?” “Ja, je bent als een kleine beschermengel gestuurd om te waken over al die mensen die voorbijlopen.” Ze knikte met haar hoofd en glimlachte. Daarop opende ze de achterkant van haar roze jurk en spreidde haar vleugels uit. En met een twinkeling in haar ogen zei ze: “Ik ben je beschermengel.” Ik was volkomen sprakeloos. “Natuurlijk zag ik dingen, maar … Ze zei: “Voor één keer dacht je aan iemand anders, dan aan jezelf. Mijn werk is hier nu gedaan.”
Ik stond op en zei: “Wacht, waarom stopte niemand om een engel te helpen?” Ze keek me aan, glimlachte en zei: “Jij bent de enige die me kan zien.” En toen was ze weg, mij in verwarring achterlatend. Vanaf dat moment veranderde mijn leven drastisch. Deze ervaring had mijn ogen geopend. Ik besefte niet alleen dat ik nooit alleen was en dat er altijd een engel over me waakt, maar ook dat ieder van ons op zijn eigen manier een engel is.
Vergeet dus niet dat je beschermengel je altijd over je waakt en je bijstaat. En weet je vrienden met je hart op waarde te schatten.
Ik wens dat ook jij op een dag je beschermengel mag ontmoeten.
