het dappere engeltje
Er was eens een engeltje en dat engeltje leefde samen met vele andere engeltjes in het Engelenrijk van Thuis. Veel van die engeltjes wilden heel graag de mensen helpen en naar de Aarde komen. Ze maakten hun wens kenbaar bij God en ze bespraken met elkaar, hoe ze dat zouden aanpakken. Ieder engeltje zou een eigen unieke taak krijgen op Aarde. Ze maakten afspraken met elkaar over hoe ze elkaar weer tegen zouden komen en elkaar zouden herkennen. Want de engeltjes wisten dat ze alles zouden vergeten als ze op Aarde aankwamen, daar ze door de sluier van vergetelheid zouden gaan. Ze spraken ook af elkaar te helpen. Het was een lichtafspraak die voorbij de grenzen van tijd en ruimte ging. Nadat alle afspraken waren gemaakt, was het voor de engeltjes tijd om hun Thuis te verlaten en naar de Aarde te gaan. Vol vertrouwen waagden ze de sprong en gingen door de sluier van vergetelheid.
Maar … er was één engeltje dat het anders deed. Ook dit engeltje nam de sprong naar de Aarde, maar zij had met de andere engeltjes afgesproken, dat zij nooit zou vergeten wie ze is. Ze zou de sluier van vergetelheid niet dragen en zo altijd in verbinding staan met Thuis. De andere engeltjes hadden het dappere engeltje verteld, dat het niet gemakkelijk zou zijn. Ze zou namelijk één van de weinigen zijn, die zich in de wereld van de mensen zou begeven met de kennis van Thuis. En die kennis zou het verlangen naar Thuis blijven voeden en haar leven op Aarde veel zwaarder voor haar maken. Maar het dappere engeltje was vol vertrouwen. Ze wist welke kracht ze bezat en was ervan overtuigd dat ze het zou kunnen. En alle engeltjes die achterbleven in het Engelenrijk van Thuis hadden ook alle vertrouwen in haar. En zo waagde ook dit dappere engeltje de sprong naar de Aarde.
Net als alle andere engeltjes werd ze geboren in een mensengezin en leefde daar haar leven als mens. Al snel voelde ze zichzelf anders dan anderen. Ze begreep de mensen als het ware niet en hoe ze met elkaar omgingen. Ze miste het liefdevolle, de eerlijkheid en het respect. Haar leven op Aarde was gevuld met verdriet en pijn en ze voelde zich heel alleen. Ze trok zich steeds meer terug in haar eigen wereldje. Ze werd weliswaar gedragen door de engelen en leefde in de Engelenenergie, maar dat wist ze toen nog niet. Pas jaren laten kwam ze steeds meer andere engeltjes tegen. Vol vreugde wilde ze vertellen over thuis, maar tot haar grote teleurstelling konden al die engeltjes het zich niet meer echt herinneren. Slechts flarden vonden hun weg binnen hun herinnering. Ze hadden immers nu een gewoon mensenleven. Het dappere engeltje kon maar niet begrijpen, waarom de andere engeltjes wel door de sluier van vergetelheid waren gegaan, zo hun oorsprong vergetende.
De dag brak echter aan dat het dappere engeltje werd geroepen door Thuis. In zuivere engelen-energie werd ze naar een plek gebracht, een plek waar heel veel engelen samenkwamen. En daar was een grote engel die contact kon maken met Thuis. De grote engel begon te praten en het dappere engeltje had het gevoel, dat ze eindelijk thuiskwam. De tranen rolden over haar wangen. Eindelijk was ze weer even bij familie. Dit was het, wat ze al die tijd had gevoeld: onvoorwaardelijke liefde. De liefde die ze op Aarde zo miste. Dit was haar waarheid, die ze daar hoorde. Vanaf die tijd ging het dappere engeltje steeds vaker naar bijeenkomsten, waarin de grote engel contact maakte met Thuis. Het dappere engeltje voelde zich steeds gelukkiger. De familie Thuis had het dappere engeltje verteld, dat zij iedereen mocht helpen herinneren wie ze zijn.
Een tijdje voelde het dappere engeltje zich helemaal thuis, maar ineens veranderde alles weer. Alle engelen begonnen weer terug te gaan naar hun aardse levens. Verdrietig zag het dappere engeltje hoe de ene na de andere engel zich weer wijdde aan het aardse leven. Toen besefte het dappere engeltje dat ze eigenlijk helemaal geen leven had op Aarde. Alle andere engelen konden allemaal leuke dingen doen, maar zij kon dat allemaal niet. Ze was meer Thuis dan op Aarde. Vol bewondering keek ze dan ook naar de andere engelen, die zoveel mooie dingen aan het creëren waren. Als ze naar haar eigen leven keek, werd ze weer verdrietig. De familie Thuis zei, dat ze heel veel licht verspreidde en heel veel werk deed, maar het was zo heel anders dan wat de andere engelen deden. En dus wilde het dappere engeltje ook engelenwerk doen, net als al die andere engelen.
Vol enthousiasme begon ze haar wereld op te schrijven. Vol vreugde wil ze het delen. Maar tot haar grote teleurstelling zag bijna niemand haar wereld of kon deze niet begrijpen. Verslagen ging ze in een hoekje zitten, totdat het dappere engeltje een andere engel ontmoette. Hij maakte haar duidelijk dat niet iedereen haar wereld kan zien en dat het haar taak was het dichter bij de mensen te brengen. Het dappere engeltje begreep dat ze dan dichter bij de Aarde moest komen, maar de Aarde deed zo’n pijn en voelde niet veilig voor haar. Steeds als ze daar was, voelde ze weer het verdriet en de pijn van de mensen om haar heen en had ze het gevoel op haar hoede te moeten zijn. Haar engelenvriend maakte haar duidelijk dat dit zou veranderen als ze haar eigen wereld op Aarde wist neer te zetten. En toen begreep het dappere engeltje het. Ze mocht gaan leren om haar wereld van onvoorwaardelijke liefde bij de mensen te brengen. Haar engelenvriend bracht haar naar een engelenschool en het dappere engeltje keek haar ogen uit. En opeens wist ze het. Zij zou het ook gaan leren en haar wereld van Thuis laten zien aan alle mensen. En ze zou zelf het voorbeeld geven en stralen in licht en liefde. Tevreden viel het dappere engeltje in een diepe slaap. En de familie Thuis keek glimlachend toe. Ze wisten dat het dappere engeltje het zou kunnen.
Maar … er was één engeltje dat het anders deed. Ook dit engeltje nam de sprong naar de Aarde, maar zij had met de andere engeltjes afgesproken, dat zij nooit zou vergeten wie ze is. Ze zou de sluier van vergetelheid niet dragen en zo altijd in verbinding staan met Thuis. De andere engeltjes hadden het dappere engeltje verteld, dat het niet gemakkelijk zou zijn. Ze zou namelijk één van de weinigen zijn, die zich in de wereld van de mensen zou begeven met de kennis van Thuis. En die kennis zou het verlangen naar Thuis blijven voeden en haar leven op Aarde veel zwaarder voor haar maken. Maar het dappere engeltje was vol vertrouwen. Ze wist welke kracht ze bezat en was ervan overtuigd dat ze het zou kunnen. En alle engeltjes die achterbleven in het Engelenrijk van Thuis hadden ook alle vertrouwen in haar. En zo waagde ook dit dappere engeltje de sprong naar de Aarde.
Net als alle andere engeltjes werd ze geboren in een mensengezin en leefde daar haar leven als mens. Al snel voelde ze zichzelf anders dan anderen. Ze begreep de mensen als het ware niet en hoe ze met elkaar omgingen. Ze miste het liefdevolle, de eerlijkheid en het respect. Haar leven op Aarde was gevuld met verdriet en pijn en ze voelde zich heel alleen. Ze trok zich steeds meer terug in haar eigen wereldje. Ze werd weliswaar gedragen door de engelen en leefde in de Engelenenergie, maar dat wist ze toen nog niet. Pas jaren laten kwam ze steeds meer andere engeltjes tegen. Vol vreugde wilde ze vertellen over thuis, maar tot haar grote teleurstelling konden al die engeltjes het zich niet meer echt herinneren. Slechts flarden vonden hun weg binnen hun herinnering. Ze hadden immers nu een gewoon mensenleven. Het dappere engeltje kon maar niet begrijpen, waarom de andere engeltjes wel door de sluier van vergetelheid waren gegaan, zo hun oorsprong vergetende.
De dag brak echter aan dat het dappere engeltje werd geroepen door Thuis. In zuivere engelen-energie werd ze naar een plek gebracht, een plek waar heel veel engelen samenkwamen. En daar was een grote engel die contact kon maken met Thuis. De grote engel begon te praten en het dappere engeltje had het gevoel, dat ze eindelijk thuiskwam. De tranen rolden over haar wangen. Eindelijk was ze weer even bij familie. Dit was het, wat ze al die tijd had gevoeld: onvoorwaardelijke liefde. De liefde die ze op Aarde zo miste. Dit was haar waarheid, die ze daar hoorde. Vanaf die tijd ging het dappere engeltje steeds vaker naar bijeenkomsten, waarin de grote engel contact maakte met Thuis. Het dappere engeltje voelde zich steeds gelukkiger. De familie Thuis had het dappere engeltje verteld, dat zij iedereen mocht helpen herinneren wie ze zijn.
Een tijdje voelde het dappere engeltje zich helemaal thuis, maar ineens veranderde alles weer. Alle engelen begonnen weer terug te gaan naar hun aardse levens. Verdrietig zag het dappere engeltje hoe de ene na de andere engel zich weer wijdde aan het aardse leven. Toen besefte het dappere engeltje dat ze eigenlijk helemaal geen leven had op Aarde. Alle andere engelen konden allemaal leuke dingen doen, maar zij kon dat allemaal niet. Ze was meer Thuis dan op Aarde. Vol bewondering keek ze dan ook naar de andere engelen, die zoveel mooie dingen aan het creëren waren. Als ze naar haar eigen leven keek, werd ze weer verdrietig. De familie Thuis zei, dat ze heel veel licht verspreidde en heel veel werk deed, maar het was zo heel anders dan wat de andere engelen deden. En dus wilde het dappere engeltje ook engelenwerk doen, net als al die andere engelen.
Vol enthousiasme begon ze haar wereld op te schrijven. Vol vreugde wil ze het delen. Maar tot haar grote teleurstelling zag bijna niemand haar wereld of kon deze niet begrijpen. Verslagen ging ze in een hoekje zitten, totdat het dappere engeltje een andere engel ontmoette. Hij maakte haar duidelijk dat niet iedereen haar wereld kan zien en dat het haar taak was het dichter bij de mensen te brengen. Het dappere engeltje begreep dat ze dan dichter bij de Aarde moest komen, maar de Aarde deed zo’n pijn en voelde niet veilig voor haar. Steeds als ze daar was, voelde ze weer het verdriet en de pijn van de mensen om haar heen en had ze het gevoel op haar hoede te moeten zijn. Haar engelenvriend maakte haar duidelijk dat dit zou veranderen als ze haar eigen wereld op Aarde wist neer te zetten. En toen begreep het dappere engeltje het. Ze mocht gaan leren om haar wereld van onvoorwaardelijke liefde bij de mensen te brengen. Haar engelenvriend bracht haar naar een engelenschool en het dappere engeltje keek haar ogen uit. En opeens wist ze het. Zij zou het ook gaan leren en haar wereld van Thuis laten zien aan alle mensen. En ze zou zelf het voorbeeld geven en stralen in licht en liefde. Tevreden viel het dappere engeltje in een diepe slaap. En de familie Thuis keek glimlachend toe. Ze wisten dat het dappere engeltje het zou kunnen.